XIV Ogólnopolskie Sympozjum Teologiczne w Krzydlinie

oraz Podyplomowe Studia i Kurs Teologii Życia Konsekrowanego PWT we Wrocławiu. Wzięło w nim udział ok. 70 osób z całej Polski.

Głównym prelegentem sympozjum był o. prof. José Cristo Rey García Paredes, hiszpański klaretyn, profesor Instytutu Teologii Życia Konsekrowanego w Madrycie, który mówił o tajemnicy przymierza
z Bogiem, o trzech radach ewangelicznych, trzech ślubach, które w rzeczywistości wyrażają właśnie to jedno Przymierze. Tak naprawdę stanowią one jeden fundamentalny „ślub miłości” złożony Bogu
i ludziom. Wizja teologiczna przedstawiona przez klaretyna osadzona była na biblijnym fundamencie i Tradycji Kościoła z jednoczesną próbą wzbogacenia jej o współczesną refleksję nad radami ewangelicznymi, dokonującą się w różnych częściach świata.

Oto tematy konferencji i konwersatoriów tematycznych:
• Jedno Przymierze-trzy Rady Ewangeliczne
• Posłuszeństwo Przymierzu i Misji
• Rady ewangeliczne w formacji początkowej. Przejście ze świata do życia zakonnego
• Rady ewangeliczne w formacji permanentnej. Przyzwyczajenie czy radykalizm?
• Rady ewangeliczne –ekonomia czy Boża Opatrzność?
• Profetyczna czystość
• Świeckość wobec sacrum w życiu wspólnotowym. Rewolucja czy ewolucja?
• Indywidualizm i kolektywizm wobec wspólnotowości
• Stare i nowe w życiu konsekrowanym. Jak łączyć tradycję z teraźniejszością, otwierając się na przyszłość?
• Ewangeliczne ubóstwo

    Omawiane wyżej tematy w głównej mierze skoncentrowane były na ukazaniu rad ewangelicznych w kontekście Przymierza, jakie dokonuje się między Bogiem a człowiekiem. Nasza profesja jest odpowiedzią na to pragnienie Boga wobec nas. Bóg jest Bogiem będącym w ciągłej perychorezie (ruch; spektakl; wzajemne przenikanie się; taniec). Nasz Bóg jest Bogiem, który tańczy. Mamy wejść w ten taniec Trójcy Świętej. Przymierze to droga mistyczna, wymagająca wierności. Wierności w tańcu. Wierności twórczej, kreatywnej, wciąż świeżej i odnawiającej się. Dziś, w drugiej dekadzie XXI wieku, znów trzeba nam, osobom konsekrowanym, „uzasadnić” współczesnemu światu tę formę życia chrześcijańskiego, ukazując w pokorze cały jej urok i piękno. W obliczu pojawiających się licznych pytań i zastrzeżeń musimy, jako osoby Bogu konsekrowane, umieć uzasadnić naszą miłość i nadzieję, jaką w Nim pokładamy. Przede wszystkim powinniśmy jednak ukazać „czar” życia w Przymierzu. Nie ma żadnego piękna w postawie wyizolowania, odosobnienia, w upominaniu, czy też w tym, co przestarzałe. Zachwyca natomiast to, co posiada w sobie świeżość, co się odradza i odnawia; to, co tworzy więzi, wspólnotę, co pobudza do solidarności, zaskakuje i niesie zapowiedź przyszłości. Tego może dokonać w nas Duch Święty, co wiele razy wybrzmiało w wypowiedziach uczestników sympozjum. Orygenes mawiał: „Zawsze są dni Pięćdziesiątnicy”. Dzisiaj są te dni. Życie w Przymierzu jest przygodą. Duch Święty jest Tym, który ją rozpoczyna, prowadzi, kieruje, ochrania i dopełnia.
Współczesna rzeczywistość jest „płynna” i musimy umieć się w niej poruszać, ona jest taka niestała. To misja dla nas zakonników- być ostoją, wskazywać słowem i postawą codziennego życia o trwałych i ponadczasowych wartościach. Mamy być MISJĄ.
Jak zaznaczył o. Jose "potrzebujemy nowej formacji do wierności, do wiernej miłości, czy też do hesed (dobroć, łaska, miłość, wierność) Przymierzu; wierności rozumianej, jako drogi życia, ukierunkowanej na swój cel. Najgorszą formą życia zakonnego byłaby ta, w której niewielu martwiłoby się Przymierzem, wielu zaś – realizowaną przez siebie pracą”.
Jak zawsze formuła sympozjum uwydatniła nie tylko aspekt wspólnej refleksji i dyskusji nad podejmowaną problematyką, ale także stworzyła przestrzeń dla wspólnej modlitwy i wymiany doświadczeń ludzi różnych charyzmatów, lecz tego samego Przymierza.
Uczestników sympozjum odwiedził o. bp Jacek Kiciński CMF, Przewodniczący Komisji KEP ds. Życia Konsekrowanego, który, w czasie Eucharystii w wygłoszonym Słowie Bożym, odniósł się do fragmentu opisującego uczniów idących do Emaus, i zwrócił uwagę na trzy elementy wpisane w rzeczywistość ludzkiego życia: rozczarowanie, spotkanie i świadectwo.
Podsumowania całego spotkania dokonał o. prof. dr hab. Piotr Liszka CMF.

Wdzięczne Bogu i organizatorom XIV Sympozjum Teologii Życia Konsekrowanego:
s. M. Nikodema Świaczny, s. M. Aleksandra Gach, s. M. Rafała Zubel, s. M. Julia Puchała, s. M. Faustyna Zmarzły

ZOBACZ GALERIĘ

Aktualności