Od czterystu lat Święty
"Naprawdę, aby zasmakować w sprawach Bożych trzeba mieć ducha Bożego, to znaczy być z Nim zjednoczonym, poddanym Jego świętej woli, wyrzec się wszystkiego, co Nim nie jest, Jego samego miłować, a bliźniego dla Niego i z Jego powodu." św. Karol Boromeusz
św. Karol Boromeusz z Niepołomic
2016-10-26
Św. Karol Boromeusz, arcybiskup Mediolanu, Patron Sióstr Miłosierdzia św. Karola Boromeusza, żył w latach 1538 – 1584. Kościół docenił Jego życie i po 26 latach od śmierci, 1 listopada 1610 roku papież Paweł V uroczyście kanonizował Go w Bazylice św. Piotra w Rzymie. Ojciec święty w swej bulli kanonizacyjnej nazwał Go Męczennikiem Miłości, świetlanym przykładem i aniołem w ludzkiej postaci.
1 listopada 2010 roku przypadała 400-setna rocznica kanonizacji św. Karola Boromeusza. Jak podają kroniki, szczególnymi czcicielami Świętego byli m.in. królowie polscy - Zygmunt III Waza, Jan Kazimierz i Władysław IV, którzy zawdzięczali Mu uleczenie z silnego bólu zębów. Świątobliwy biskup zasłużył więc sobie na miano lekarza chorych królewskich zębów.
Cudem, który został uznany i przyjęty przez Stolicę Apostolską w procesie kanonizacyjnym było uzdrowienie Anny z Myszkowskich Branickiej.
Na początku XVII wieku królewski zamek w Niepołomicach stał się siedzibą starosty Jana Ruszcza Branickiego. Żona starosty, Anna z Myszkowskich, siostra wielkiego marszałka koronnego Zygmunta, zapadła na nieuleczalną chorobę. Paraliż objął obie ręce a cierpienia wycieńczały cały organizm. Ufność w Bogu, jaką pokładała Anna, zachęciła ją do modlitwy o uzdrowienie za przyczyną świętych orędowników. Na jej prośbę, dworzanin Jan Rinaldi pojechał do rodzinnych Włoch i przywiózł stamtąd obraz Sługi Bożego Karola Boromeusza. Modlitwa pełna wiary Anny Branickiej została wysłuchana, tak, że 1 listopada 1604 roku mogła pójść w procesji z obrazem Karola Boromeusza z zamku do parafialnego kościoła. Dzieląc się radością uzdrowienia, zapragnęła, by obraz został wystawiony do publicznego kultu, aby każdy mógł wypraszać dla siebie potrzebne łaski. Obraz umieszczono w przygotowanym dla niego ołtarzu koło ambony. Opis cudu przesłano do Rzymu, aby został włączony w trwający proces kanonizacyjny Sługi Bożego. Zajęła się tym żona króla Zygmunta III Wazy arcyksiężna Konstancja. Wystosowała w 1608 roku list do papieża Pawła V z prośbą o rychłe wyniesienie "świątobliwego człowieka Karola Boromeusza na ołtarze".
W ten sposób Niepołomice koło Krakowa stały się pierwszym w Polsce prężnym ośrodkiem kultu św. Karola Boromeusza. Starosta miasta, Stanisław Lubomirski, ufundował kaplicę ku Jego czci, jako wotum za otrzymane łaski. W 1640 roku kaplica została poświęcona, a obraz Świętego został uroczyście przeniesiony do nowego ołtarza. Wokół wizerunku św. Karola umieszczono cenne wota, m.in. srebrnych rąk i srebrnych oczu, które były darami Anny Branickiej i jej siostry Konstancji, z których pierwsza dziękowała za uzdrowienie rąk a druga za odzyskany wzrok. Ściany kaplicy zdobią malowidła przedstawiające sceny z życia św. Karola.
Zgromadzenie Sióstr Miłosierdzia św. Karola Boromeusza powstało we Francji w 1652 roku jako odpowiedź na potrzeby ówczesnego społeczeństwa dotkniętego skutkami wojny trzydziestoletniej. Charyzmatem nowopowstałego Zgromadzenia stała się troska o ubogich i potrzebujących. Zaś źródłem, z której siostry czerpały siłę do posługi była modlitwa sięgająca kontemplacji. Wzór miłosiernej miłości, którą siostry dzieliły się w codziennej służbie, odnalazły w św. Karolu Boromeuszu i przyjęły Go za swojego Patrona.
s.M. Natana Bańczyk SCB i s.M. Marietta Głuszak SCB
