Historyczny zarys Zgromadzenia
Pan Bóg powołał nasze Zgromadzenie do życia i pełnienia miłosierdzia jako szczególnej misji w Kościele.
2016-06-08
Początkiem Zgromadzenia było dzieło Józefa Chauvenel'a - członka Parlamentu w Metz i adwokata w Nancy w Lotaryngii, którym Duch Święty posłużył się do urzeczywistnienia ewangelicznego miłosierdzia wobec najbardziej ubogich i chorych, dotkniętych skutkami 30-letniej wojny. Poświęcił on dla nich swój majątek i swoje życie. Pielęgnując chorych na cholerę w Toul zaraził się i zmarł w 1651 r. Zapoczątkowane dzieło kontynuował ojciec Józefa, Emanuel Chauvenel. Spełniając testament syna, przekazał 18 czerwca 1652 r. fundację pod wezwaniem Świętej Rodziny Jezusa Maryi i Józefa współpracowniczkom Józefa Chauvenel'a, gotowym poświęcić swoje życie w służbie ubogim, które nazwał Siostrami Św. rodziny. Od przekazanego im następnie domu p.w. św. Karola Boromeusza, zostały wkrótce nazwane Siostrami Miłosierdzia od św. Karola, potocznie Boromeuszkami.
Głównym zadaniem Sióstr według aktu fundacyjnego jest "Odwiedzać ubogich, chorych i opuszczonych, pomagać im, pocieszać i zatroszczyć się o to, by otrzymali Święte Sakramenty Kościoła." ( podstawowy dokument z 18.VI.1652 ) Opat Premonstratensów - Ojciec Epifaniusz Louis, któremu biskup diecezji Toul powierzył pełnomocnictwo i duchową opiekę nad powstającym Zgromadzeniem, opracował wraz z pierwszymi Matkami własną regułę, która łączyła kontemplację z działalnością charytatywną. dnia 22 lipca 1679 r. cztery pierwsze siostry złożyły śluby, zobowiązując się trwać w Zgromadzeniu aż do śmierci i służyć ubogim i opuszczonym chorym.
Życie i działalność charytatywna Zgromadzenia rozwijały się stopniowo we Francji oraz w innych krajach Europy, obejmując chorych w domach i w szpitalach, a nieco później nauczanie i wychowanie dzieci i młodzieży. W 1892 r. Zgromadzenie otrzymało ostateczna aprobatę Stolicy apostolskiej - za pontyfikatu Papieża Leona XIII. Siostry Miłosierdzia św. Karola Boromeusza pełniące dzieła charytatywne w różnych krajach stanowią samodzielne Zgromadzenia, pozostając złączone celem, duchem i tradycją sięgającą początków w Nancy. Nasze Zgromadzenie w Mikołowie usamodzielniło się na życzenie Kościoła w 1939 roku. Utrzymuje żywą łączność z Domem Macierzystym w Nancy oraz pozostałymi Zgromadzeniami: Trier, Pragą, Grafschaft, Wiedniem i Trzebnicą. W dniu 11 października 1970 r. w Rzymie wszystkie Zgromadzenia Sióstr Miłosierdzia św. Karola Boromeusza utworzyły Federację, dzięki której pozostają jedną duchową rodziną.
VII Kapituła Generalna, która obradowała w dniach 5-13 kwietnia 1978 r. w Mikołowie dokonała przystosowania prawa Zgromadzenia w duchu Soboru Watykańskiego II. VIII (1984) i IX (1990) Kapituła Generalna przepracowała ponownie tekst Konstytucji i Dyrektorium, dostosowując go do przepisów nowego Kodeksu Prawa Kanonicznego. Tekst ten przesłano do Kongregacji Instytutów Życia Konsekrowanego i Stowarzyszeń Życia Apostolskiego w celu uzyskania ostatecznego zatwierdzenia. Dnia 2 lutego 1992 r. Kongregacja Instytutów Życia Konsekrowanego i Stowarzyszeń Życia Apostolskiego w Rzymie zatwierdziła przystosowane Prawo Zgromadzenia.
